GALERIE FRANZIS ENGELS
Ana Oosting
Ik kijk naar de wereld door een bril met verschillende glazen, door het ene kijk ik als een kunstenaar en het door andere als bioloog. In mijn visie zijn ze niet gescheiden maar intiem verstrengeld. Tijdens mijn studie neurobiologie werd me pas duidelijk hoeveel ons als mens ontgaat, hoeveel interacties in de wereld simpelweg buiten het bereik van onze zintuigen vallen.
In ontmoetingen met onzichtbare processen of entiteiten, zichtbaar gemaakt door wetenschap, vind ik inspiratie. Met mijn werk wil de blik van de kijker trekken naar een niet-menselijk perspectief. Pas als je iets gewaar wordt kun je er een verbinding mee aan gaan of empathie ervoor voelen.
Leven en materie zijn onlosmakelijk verbonden. Ook niet-levend materiaal is in staat om interactie met zijn omgeving aan te gaan. Een stuk klei heeft ‘agency’: het kan zingen, knetteren, smelten, bubbelen, verpoederen en scheuren. Het mooie van veel met een bepaald materiaal werken is dat ik deze agency lichamelijk ervaar. Door eindeloze repetitie gaat er een zekere intelligentie in mijn vingers zitten. Het materiaal, het stuk gereedschap, de ervaringen vormen bewust en onbewust mijn beslissingen. Verstrengeling is dus ook leidend in hoe werk tot stand komt. In mijn praktijk werk ik mét en denk ik dóór materiaal.
Deze werken zijn een onderzoek naar vouwen en de complexiteit die daaruit voort kan komen. Een enkele vouw geeft papier een nieuwe mechanische eigenschap. Maar herhaal de vouw en lokale interacties kunnen op globale schaal leiden tot een bijzonder complex vermogen tot bewegen.
Installatie op Art Rotterdam 2022
Foto Pieter Kers
Tomopteris micans
Het werk voor Art on Paper zal worden toegevoegd zodra het klaar is.....